Wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej można podzielić na dwie kategorie – z limitem odliczeń do określonych kwot oraz bez limitu. Te ostatnie trzeba odpowiednio udokumentować.
Wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej można podzielić na dwie kategorie – z limitem odliczeń do określonych kwot oraz bez limitu. Te ostatnie trzeba odpowiednio udokumentować. Ustawodawca określił szczegółowy zakres wydatków uprawniających do odliczeń, a przede wszystkim cel, na jaki powinny być przeznaczone. Dzielą się one na dwie grupy – zależne od tego, czy odpisy są ograniczone do określonej kwoty, czy też nie.Nielimitowanych odliczeń można dokonywać tylko na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków. Bez ograniczenia.
Do grupy wydatków odliczanych bez limitu należą wydatki poniesione na:
• adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
• przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
• zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
• odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
• odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
• opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
• opłacenie tłumacza języka migowego,
• kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
• odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż karetką,w odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:a) na turnusie rehabilitacyjnym,b) w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych,c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia.Dla udokumentowania powyższych wydatków niezbędne jest posiadanie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Z ograniczeniem.
Do grupy wydatków limitowanych należą wydatki poniesione na:
• używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne –do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł
• opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł,
• utrzymanie przez osoby niewidome zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa psa przewodnika – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
• leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).Z powyższym podziałem wiąże się bezpośrednio jeszcze jedna konsekwencja. W przypadku praktycznie wszystkich ulg ustawodawca nakłada na podatnika obowiązek odpowiedniego udokumentowania wydatku.
W przypadku odliczeń nielimitowanych kwotowo podatnik musi posiadać dokumenty potwierdzające ich poniesienie.Jeśli chodzi o wydatki limitowane, takiego wymogu nie ma. Uwaga! W przypadku wydatków na leki, które podlegają częściowemu limitowaniu, trzeba posiadać rachunki dokumentujące poniesienie wydatku.Ustawodawca określił też, czego odliczyć nie można. Są to wydatki:
• które zostały wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,
• sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
• sfinansowane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
• sfinansowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia,
• sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
• zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.Nawet gdyby wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z powyższych funduszy (środków), odliczeniu podlega tylko różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Wysokość wydatków związanych z używaniem samochodu, zatrudnieniem przewodników i psów przewodników dla osób niepełnosprawnych, ograniczone rocznym limitem 2280 zł, nie musi być dokumentowana.
{backbutton}
